De afgelopen decennia zijn we verstrikt geraakt in een materiële oriëntatie op werk. We hebben een sterk geloof in maakbaarheid en dus zijn organisaties gericht op sneller en meer. Dat heeft ons materieel geen windeieren gelegd, want zelfs in tijden van economische recessie genieten wij van een ongekende welvaart.
Toch knaagt er iets. Velen ervaren dat ze geleefd worden door het hoge werktempo en de druk om te presteren. Het menselijk gezicht van werk verdwijnt grotendeels achter een façade van doelgericht presteren. Dat is armoede in een rijke wereld. Er is echter sprake een groeiend verlangen naar zingeving, bezieling en aandacht voor de menselijke aspecten van samenwerking.
Het terugvinden van het menselijk gezicht van werk vraagt om een diepgaande herbezinning. Dit boek prikkelt op een positieve manier de eigentijdse en eigenzinnige zoektocht naar de essentie van werk. Deze wordt gevonden in het hart van de paradoxale werkelijkheid. Daar waar ziel én zakelijkheid samengaan, vinden mensen immers zin in het werk en geeft de organisatie uiting aan haar maatschappelijke verantwoordelijkheid. Het menselijk gezicht van werk is een bron van informatie en inspiratie. Het reikt materiaal aan voor een wezenlijke herbezinning.
Dit eerste ZINschrift bestaat uit vijf essays, drie interviews en twee kunstkaternen. In de essays staan vijf verschillende paradoxen centraal zoals het leven met onvolmaaktheid en idealen en snelle oplossingen voor trage vragen. De essays zijn geschreven door markante auteurs als Willem de Liefde, Charles Vergeer en Georgeanne Lamont. De interviews met Benjamin Zander, Anselm Grun en Allerd Stikker laten zien hoe deze mensen hebben gezocht naar verzoening van de paradoxen die in de essays aan de orde zijn. De twee kunstkaternen brengen het menselijk gezicht van werk in beeld.
Het Menselijk Gezicht van Werk. De integratie van professionaliteit en spiritualiteit
Henk Jan Hoefman en Lenette Schuijt (red.), 2004
ISBN 90 5670 105 3
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.